“Als je eenmaal vertrokken bent, heb je het moeilijkste deel gehad en komt de rest vanzelf”, las ik vlak voor ons vertrek uit Nederland op een site van doorgewinterde vertrekkers. Een tekst die meer dan welkom was op dat moment. Het aftellen was eindelijk echt begonnen en mijn hoofd leek af en toe bijna te ontploffen. Focus Iris, terug naar de basis: Lijstjes met ‘Must do’s’ en ‘nice to do’s’. Zo een beetje alles viel in de categorie ‘nice to do’, maar zonder daar bewust bij stil te staan leek het erop dat alles meer dan noodzakelijk was en a la minute moest gebeuren. 

Iets verderop op hetzelfde blog las ik: “Als je voor de eerste keer aan zo’n lange reis begint, zal je je wel afvragen of je voldoende ervaring hebt en een geschikte boot met de juiste uitrusting hebt. De enige manier om daar achter te komen is: gewoon gaan!” Jaaa, dit gaat over mij, dacht ik. Alsof ze mijn gedachten konden lezen. Het afgelopen jaar is het een soort van verslaving geworden om het internet af te struinen naar tips en ervaringen van andere ‘vertrekkers’. Op zoek naar meer kennis, enige houvast en grip op het avontuur wat ons te wachten staat. Prachtig natuurlijk, maar tegelijkertijd kan je jezelf helemaal gek maken met wat je nog niet hebt gedaan of aan boord hebt.

Inmiddels zijn we ruim twee weken geleden naar Frankrijk gereden en hebben we nog geen meter gevaren. Wel hebben we zelfstandig een auto-pilot geïnstalleerd en lijkt er eindelijk geschikt weer aan te komen om naar Spanje te varen. Gelukkig hadden we in de tussentijd zeer goed gezelschap en konden we bij Koen’s nichtje Catherine en haar kersverse man Carlos logeren. We aten vers stokbrood, dronken rode wijn en hebben voor het eerst zelf gevonden kokkels en krabbetjes klaar gemaakt. Wat wil een mens nog meer? ;).

Deze twee, niet vooraf bedachte, extra weken hebben ons ook de gelegenheid gegeven om ons los te maken van de eindeloze to-do-lijsten en geregel. Hoewel de lijstjes zich dagelijks weer aanvullen, zijn ze nu een stuk overzichtelijker en makkelijker te handelen. We kunnen bijna niet meer wachten om de trossen los te gooien en te gaan, de tijd is nu echt rijp. Zoals we zelf altijd tegen cursisten zeggen: zeilen leer je door te doen! Daarnaast schijnt het dat als je Noord-Spanje bereikt hebt, je het moeilijkste gedeelte van de wereld wel zo een beetje gehad hebt. De enige manier om daar achter te komen is… vertrekken!